2cv.lublin: Leopolis Grand Prix

Na sobotę zaplanowano wyścig po tzw. Trójkącie Lwowskim. To pierwszy tor uliczny w Europie, choć od pomysłu jego utworzenia do pierwszego wyścigu w 1931 roku minęły dwa lata (a rok wcześniej zaczęto się ścigać po ulicach Monaco). Dla nas jednak ekscytujące było przede wszystkim to, że będziemy jechać tymi samymi ulicami, po tej samej bazaltowej kostce i jak się później okazało - wcale nie w gorszej atmosferze, niż Ci którzy ścigali się tu naprawdę w okresie międzywojennym. Naprawdę - bo nasze wyścigi, rozgrywane w kilku klasach, nie polegały na jak najszybszym pokonaniu trasy, ale możliwie najdokładniejszym przejechaniu jej w założonych granicach czasowych: były odcinki na których należało poruszać się z prędkością 40 km/godz., takie gdzie prędkość ograniczono do 50 km/godz. (pod górę! - i tak większość uczestników nie dawała rady osiągnąć takiej prędkości na dość stromym podjeździe) oraz 30 km/godz. (prędkości mierzono przy pomocy zamontowanych w każdym aucie modułów GPS). My startowaliśmy w klasie pojazdów niesportowych wyprodukowanych po 1965r. i choć w szranki z Citroenami stanęły m.in. Porsche, Mercedesy, Alfy Romeo, a nawet jeden Polonez... to "byliśmy w czubie" (szczegółowe wyniki tu). Jednak nie wynik, a zabawa się liczyły. Bo w tym tak jak ścigały się nasze cytrynki, i jak bujały się na zakrętach (oraz prostej startowej), i jak ochoczo machały widowni jadące w nich załogi (a nawet przybijały "piątkę" stojącym przy drodze widzom) - byliśmy bezkonkurencyjni (!). Niezapomniane wrażenia, których nie oddadzą (niestety) żadne filmy i fotografie...
Nie obyło się jednak bez przygód, bo w jednej cytrynce podczas wyścigu wyleciała z gaźnika dysza wolnych obrotów, w drugiej uszkodził się przewód paliwowy i... aby wrócić do hotelu musieliśmy skorzystać w pomocy ukraińskich przyjaciół :)